Ogenschijnlijk is het simpel om scholen te overtuigen om duurzame stappen te laten zetten.
Schooldirecteuren en bestuurders een handtekening laten zetten onder een samenwerkingsovereenkomst waardoor zonnepanelen en led-verlichting worden geplaatst in combinatie met bewustmakingsactiviteiten voor leerlingen en medewerkers. Scholen besparen hierdoor geld & dragen bij een toekomstwaardigere wereld. Appeltje – eitje, toch?
Ik kreeg de vraag of dat juist ‘duwen’ of ‘trekken’ is. Ik dacht er over na en concludeerde dat ik wat anders doe. De kracht zit in de juiste vragen stellen en deze beantwoord krijgen. Waarom vinden zij duurzaamheid belangrijk? Wat zijn hierin de sterkste drijfveren? Pas dan kan je beslissers overtuigen om hun woorden om te gaan zetten naar daden. Aansluiting zoeken bij hun waarheid. Daarvoor stel je de juiste vragen. Een heel interessant, ietwat langdurig, maar wel uitdagend proces.
Wat zijn dan de duurzame drijfveren van beslisser en interessanter nog: is hierin een rode draad te ontdekken?
Financiële besparing is een duurzame drijfveer, alleen zover ik heb mogen beoordelen, nooit de enige. Een organisatie kan alleen verduurzamen als er een reële financiële keuze aan voorafgaat. Dit mag nooit ten koste gaan van het primaire onderwijs proces.
Bijna altijd ligt er tenminste één andere duurzame drijfveer onder. Sommigen hebben natuurlijk meer drijfveren.
Voorbeelden hiervan zijn:
-
- Het ‘goed’ willen doen door voorbeeldgedrag te vertonen. Vooral bij scholen die leerlingen en medewerkers actief betrekken bij verduurzamingsmaatregelen, speelt dit gelukkig vaak. Kinderen nu al leren over het belang goed voor onze aarde te zorgen, zodat ze in de toekomst bewustere keuzes maken.
- Vanuit rentmeesterschap zuinig willen omgaan met de aarde omdat we deze in bruikleen van onze kinderen gebruiken. Vanuit deze overtuiging zetten veel mensen ook duurzame stappen.
- Profileren op het duurzaamheidsvlak. Jezelf onderscheiden ten opzichte van de concurrent. Dit kan voor een school zelf en is soms ook van toepassing op een individu. Profileren komt regelmatig voor en men spreekt zich daar ook expliciet voor uit. Van te voren had ik zelf deze drijfveer niet bedacht.
- Gebruik maken van het moment, bijvoorbeeld als er in de huisvesting aanpassingen gebeuren voor de toekomst, kan het voelen als het juiste moment om eindelijk de gewenste stappen te gaan zetten. Facility Managers van Nederland: laten we samen erop sturen dat we hierin versnellen. Wacht niet op een praktische motivatie. Juist jullie hebben verantwoordelijkheid in handen. Denk in mogelijkheden om te komen tot CO2 reductie, wees creatief. Leer het/ kijk het af bij je collega’s Facility Managers die het wel lukt. Juist jullie kunnen versneller zijn in duurzame stappen, wat hard nodig is.
- Positief besmet raken met het duurzaamheidsvirus en hierin steeds meer willen bereiken, ambitie hebben. Bijvoorbeeld omdat thuis, in je jeugd of bij een andere werkgever het virus aangewakkerd is. Dat het je zo eigen is gemaakt dat je niet eens meer door hebt dat je vanuit deze intrinsieke motivatie handelt. Als iedereen dat toch heeft…
Een duurzaam getekend convenant, een beschikbare subsidie of voldoen aan wetgeving lijken goede motieven. Alleen blijken deze vaak niet intrinsiek.
Verrassend genoeg veroorzaken ze regelmatig zelfs de grootste obstakels. Kennis, doorzettingsvermogen en overtuigingskracht is dan heel hard nodig om beslissers de handtekening te laten zetten. Dan lijkt het echt op ‘duwen’ en ‘trekken’ met helaas ook een grote kans op een tegenvallend duurzaam resultaat.
Het mooiste moment is overigens voor mij niet het behalen van de krabbel. Voor mij is dit het ‘aha, kwartje valt moment’ of ‘van mijn kant opmerking met ondertoon die ineens wel iets te weeg brengt’. Fijn dat schooldirecteuren en bestuurders dit ook delen met je in het gesprek.
Zit de simpelheid in ‘oprecht de juiste vragen stellen’?